مراقبت روان‌شناسی

این خیلی ساده است؛ برای بهبودِ دنیای درونت، باید در دنیای اطرافت واردِ عمل شوی. دست از فکروخیال بَردار و دل به زندگی بده.

من به تو هفت جمله‌ی تأکیدی گفتم:

• من بی‌نهایت مشتاقم.
• من برای پیروزی بی‌تابم.
• من از پَسَش بَرمی‌آیم.
• من از تردید استقبال می‌کنم.
• من حاصلِ افکار نیستم، بلکه نتیجه‌ی اعمالم هستم.
• من مصمم هستم.

هرکدام از این جمله‌ها، موضوعی را موردِتوجه قرار می‌دهد. شاید سریع متوجه آنها نشوی، ولی وجود دارند.

اگر میخواهی زندگی‌ات متفاوت باشد، باید شادی به آن اضافه کنی. تمامِ تفکرات، مدیتیشن‌ها، داروهای ضدافسردگی؛ و برنامه‌ها در دنیا نمی‌توانند زندگی‌ات را به سطحِ بالاتری ارتقا دهند اگر خودت رغبتی نداشته باشی و قدم به‌جلو بَرنداری و تغییر نکنی. نمی‌توانی یک جا نشینی و منتظر باشی تا حالت خوب شود؛ و زندگی‌ات همان‌طور که می‌خواهی پیش برود. حتّی این‌طور هم نیست که فقط بَر افکار مثبت تکیه کنی و همه‌چیز تغییر کند و اوضاع بهتر شود. تو باید قدم بَرداری و واردِ عمل شوی.

یکی از کنایه‌ها درباره‌ی توسعه‌ی ذهن و طرزِ تفکّر این است که می‌تواند مانعِ ما از انجامِ کارهایی شود که باید انجامِ‌شان دهیم. تو در زندگی به‌جایی رسیدی، ولی فایده‌ای برای دیگران نداری. تو خیلی چیزها می‌دانی، ولی در زندگی‌ات هیچ تغییری ایجاد نکرده‌ای.

ما پیش خود فکر می‌کنیم «به‌محضِ اینکه نگرانی‌ها یا اضطراب‌هایم پایان یابد، دوباره قرارِ ملاقات‌هایم را از سر می‌گیرم.» یا «وقتی ریشه‌ی تعلل‌هایم را بیابم یا وقتی چیزی برای انگیزه‌دادنِ به خودم پیدا کنم، کلاً خوشحال و آزاد خواهم شد.»؛ همین فکر کردن درباره‌ی تعلل‌هایی که در زندگی داری، باعث می‌شود که از زندگیِ واقعی‌ات دور بمانی.

ما منتظرِ آن لحظه یا آن تجربه هستیم تا همه‌چیز در ذهنِ‌مان کامل و بی‌عیب شود. فکرهای ما شفاف هستند، احساساتِ ما مثبت هستند؛ و نگرانی و اضطرابِ ما کاملاً برطرف شده است.

وقتی ما احساس خوبی نداریم، زندگی هم به همان اندازه بَد خواهد بود. درست است، زندگی بَراساسِ احساسِ‌مان پیش می‌رود.

زندگی مثلِ این عمل نمی‌کند. زندگی هیچ‌وقت یک حالت کامل و بدون نقص ندارد و چه حدسی می‌زنی؟ وقتی منتظرِ آن هستی تا زندگی‌ات بهبود بیابد و به‌شکلِ معجزه‌آسایی بهتر شود اصلاً بهتر نمی شود. هیچ‌کدام از این جمله‌های قشنگ زندگی‌ات را آسان و راحت نمی‌کنند. شاید برای مدّتی زندگی‌ات را سخت‌تر هم بکنند! به‌همین سادگی هم نمی‌توانی آنها را در خود نهادینه کنی. تو باید بَر طبقِ آنها عمل کنی.

این خیلی ساده است که برای بهبودِ دنیای درونت، باید در دنیای بیرون وارد عمل شوی. پس کمتر فکر و خیال کن و بیشتر دل به زندگی بده.